Δημήτρης Ελιάς: Το Μεξικό ήταν ταξίδι ζωής και έχω τις καλύτερες αναμνήσεις
Ο Δημήτρης Ελιάς είναι ηθοποιός και ένας γνήσιος άνθρωπος της τέχνης. Ο Δημήτρης Ελιάς, για είκοσι και πλέον χρόνια, ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Από το 2003 συμμετέχει ενεργά σε θεατρικές παραστάσεις που ανεβαίνουν στη συμπρωτεύουσα ενώ συνεργάστηκε με ταλαντούχους σκηνοθέτες.
Όμως ο Δημήτρης εκτός από εξαιρετικός ηθοποιός και δάσκαλος του θεάτρου είναι και λάτρης των ταξιδιών. Αγαπάει να εξερευνά τους τόπους που επισκέπτεται, να ανακαλύπτει μυστικές γωνιές και να θαυμάζει τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα. Ο Δημήτρης Ελιάς μέσα από μια αναδρομή στο ταξιδιωτικό του παρελθόν μίλησε στο followgeorge.gr για τις αναμνήσεις του από το ταξίδι του στο Μεξικό και τις εντυπώσεις που του άφησαν η χώρα και οι άνθρωποι της.
Ο προορισμός που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι το Μεξικό. Πήγα αρχές Σεπτεμβρίου του 2018 με την παρέα μου και ήταν ταξίδι ζωής από πολλές απόψεις, τόσο από οικονομικής άποψης όσο και από θέμα χρόνου. Σ’ ένα τόσο μακρινό και ακριβό ταξίδι δεν μένεις δύο ή τρεις μέρες όπως γίνεται σε Ευρωπαϊκούς προορισμούς. Στο Μεξικό έμεινα περίπου 15 ημέρες και με εντυπωσίασε ιδιαίτερα η Πόλη του Μεξικό. Ωστόσο δεν μείναμε μόνο εκεί. Κάναμε σύντομα ταξίδια σε διάφορες άλλες πόλεις.
Από το προσωπικό αρχείο του Δημήτρη Ελιά
Συνήθως το Μεξικό το έχουμε στο μυαλό μας με κάκτους και έρημο κυρίως από τις εικόνες που βλέπουμε στη τηλεόραση και τα κινούμενα σχέδια. Αλλά δεν είναι έτσι. Το Μεξικό είναι μια τεράστια χώρα που έχει ποικιλομορφία στο έδαφος δηλαδή έχει τις ερήμους και τους κάκτους αλλά έχει και ζούγκλα στα νότια. Εμείς επισκεφθήκαμε το Taxco, τις πυραμίδες των Ίνκας και των Αζτέκων. Πήγαμε στην πόλη της αιώνιας άνοιξης, την Κουερναβάκα εκεί που οι θερμοκρασίες είναι συνέχεια γύρω στους 20 με 25 βαθμούς. Το κλίμα είναι τροπικό. Πήγαμε στο Tepoztlán, μια περιοχή όπου και εκεί έχει πυραμίδες. Ο καιρός ήταν εξαιρετικά βροχερός την ημέρα της άφιξης μας και δεν βοήθησε ώστε να ανέβουμε στην πυραμίδα λόγω ολισθηρότητας αλλά μείναμε για κάποιες ώρες στην πόλη.
Μεξικό
Στο Μεξικό πήγα με μια τρελή και ευχάριστη διάθεση διότι όλα ξεκινάνε από εκεί. Είμαι παθιασμένος με τα αεροπλάνα κυρίως στα μακρινά ταξίδια οπότε ένα υπερατλαντικό ταξίδι 12 ωρών, με μία ενδιάμεση στάση στη Ρώμη, ήταν για μένα το καλύτερο μου. Το ευχαριστήθηκα. Καθόμουν δίπλα από το παράθυρο και ανεβοκατέβαζα συνέχεια το σκιάστρο όπου είχα τρελάνει τον κόσμο με αυτή την κίνηση. Ήθελα να παρακολουθώ τη διαδρομή και έβλεπα από κάτω τον Ατλαντικό ωκεανό ενώ αντίκρισα τις ακτές των ΗΠΑ. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο.
Στο Μεξικό με κέρδισε η πολυχρωμία τόσο στα έντομα χρώματα των ρούχων που φορούσαν οι Μεξικανοί όσο και στα σπίτια, και δεν μιλάω για τους ουρανοξύστες. Το Μεξικό και ειδικά η πρωτεύουσα είναι μια πόλη των αντιθέσεων. Οπότε αυτή η πολυχρωμία, η ομορφιά, η ζωντάνια και η γλυκύτητα και των ανθρώπων από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου με ενθουσίασε. Ωστόσο τρόμαξα λίγο με την έκταση της πόλης και με τον αριθμό του πληθυσμού. Μιλάμε για περίπου 20 εκατομμύρια ανθρώπους μπορεί και παραπάνω. Βλέποντας την πόλη από ψηλά απόρησα πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσο τεράστιες πόλεις.
Μεξικό
Αυτό που με παραξένεψε ήταν το φαγητό επειδή ήταν ιδιαίτερα καυτερό. Δεν έχει καμία σχέση με το Μεξικάνικο που παραγγέλνουμε στην Ελλάδα. Όποτε δεν ήμουν συνηθισμένος σε τόσο έντονα καυτερά φαγητά και ήταν κάτι το οποίο δεν μπορούσα να το συνηθίσω στην αρχή αλλά προσπάθησα να εξοικειωθώ όσο περισσότερο γινόταν. Η Μεξικάνικη κουζίνα δεν με ξετρέλανε και τόσο. Όμως το φαγητό που έτρωγα συχνά και με άφησε ικανοποιημένο ήταν η Μεξικάνικη πίτσα η οποία αν και καυτερή συνδυαζόταν με κάποιες γεύσεις πιο ιδιαιτέρες και λίγο γλυκόξινες. Επομένως κατά την παραμονή μου στο Μεξικό καθόμουν συνέχεια σε πιτσαρίες. Τα υπόλοιπα φαγητά που δοκίμασα ήταν λίγο άνοστα και ανάλατα. Ιδιαίτερα κάποιες σούπες ή σάλτσες οι οποίες ακόμα και στην όψη δεν με ενθουσίαζαν για να τις δοκιμάσω.
Θα ήθελα να ξαναπάω στο Μεξικό για να δω και άλλες πόλεις. Αυτό το κάνω σε προορισμούς που επισκέπτομαι, αν κάτι δεν προλάβω να δω λόγω χρόνου ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο.
Από το προσωπικό αρχείο του Δημήτρη Ελιά
θα ακουστεί κάπως παράξενο αλλά αναπολώ όλη αυτή τη φασαρία, όχι τόσο την πολυκοσμία που υπήρχε στους δρόμους και στα μέσα συγκοινωνίας. Οι άνθρωποι ήταν εκατοντάδες στους δρόμους, ο καθένας πήγαινε στην δουλειά του ακόμα και μέσα στο μετρό. Έβλεπες μάζες σαν τα μελίσσια και δεν ήμουν συνηθισμένος σε μια τέτοια πολυκοσμία. Ήταν κάτι που έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Ακόμη σε κάθε δρόμο θα δεις ανθρώπους να βγάζουν το ψωμί τους με χίλιους δυο τρόπους είτε πουλώντας αναμνηστικά και είδη λαϊκής τέχνης είτε να μαγειρεύουν φαγητά και να φτιάχνουν ποτά. Αυτές οι μυρωδιές που αναδύονται από τους πάγκους αλλά και οι φωνές και η γλώσσα τους με τα Ισπανικά και τις δικές τους τοπικές διαλέκτους.
Μεξικό
Αν κάποιος επιθυμεί να ταξιδέψει στο Μεξικό θα του πρότεινα να κάνει μια βόλτα στο πάρκο Τσαπουλτέπεκ, να επισκεφθεί το ομώνυμο κάστρο και να κάνει μια βαρκάδα στη λίμνη. Να ταΐσει τα σκιουράκια του πάρκου τα οποία είναι φιλικά και παίζουνε με τον κόσμο. Επίσης, η Παναγία της Γουαδελούπης είναι σημαντικό προσκύνημα για όλους τους Καθολικούς. Σε εκείνη την περιοχή παρατηρείς και τις αντιθέσεις. Από την μία πλευρά υπάρχει ο έντονος πλούτος με τους ουρανοξύστες και την χλιδή και από την άλλη πλευρά βλέπεις τις φαβέλες, την φτώχια η οποία είναι έντονη στο Μεξικό. Με λίγα λόγια υπάρχει πολύς πλούτος και πολλή φτώχια.
Να επισκεφθεί την τεράστια πλατεία Ζόκαλο με τον καθεδρικό ναό όπως και την Αγορά Mercado de Artesanias με τα είδη λαϊκής τέχνης και τα αναμνηστικά. Να σημειώσω ότι στην Πλατεία Ζόκαλο θα συναντήσεις ντόπιους ντυμένους με παραδοσιακές φορεσιές να κάνουν διάφορες τελετές όπως αυτές που έκαναν οι Μάγιας και οι Αζτέκοι. Για όσους αγαπούν την τέχνη και είναι άνθρωποι που τους αρέσουν τα μουσεία, νομίζω ότι αξίζει μια επίσκεψη στο μουσείο της Φρίντα Κάλο, το Casa Azul. Το Μέξικο Σίτι είναι μια σύγχρονη πόλη το οποίο διατηρεί έντονα το εθνικό και ιστορικό της στοιχείο.
Μεξικό
Με τους ντόπιους επικοινωνούσαμε στα Αγγλικά καθώς οι περισσότερο γνωρίζουν τη γλώσσα. Παρόλα αυτά τους φαινότανε παράξενο που δεν ξέραμε Ισπανικά που είναι περισσότερο διαδεδομένα. Σε όλες τις πόλεις που πήγαμε δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο πρόβλημα. Ένα περιστατικό που με παραξένεψε είναι ότι σε κάποια σημεία στις αποβάθρες του μετρό υπήρχε ένα διαχωριστικό σημείο που ήταν άδειο. Οι αστυνομικοί μας απαγόρευσαν την είσοδο και μας εξήγησαν ότι η χρήση ήταν μόνο για γυναίκες και παιδιά. Οι γυναίκες δηλαδή είχαν την επιλογή να επιβιβασθούν στους συρμούς είτε από εκείνο το σημείο είτε να σταθούν κανονικά μέσα στο πλήθος όπως εμείς. Μου έκανε εντύπωση που τις διαχώριζαν κατ’ αυτό τον τρόπο. Δεν γνωρίζω αν αυτό γινόταν για λόγους ασφαλείας αλλά Θα περίμενα να δω κάτι τέτοιο σε μια Μουσουλμανική χώρα και όχι σε μία χώρα του Δυτικού κόσμου.
Μεξικό
Η αλήθεια είναι ότι νοσταλγώ το συγκεκριμένο ταξίδι. Αναπολώ τις όμορφες στιγμές. Κάναμε γνωριμίες, έχουμε και κάποιους φίλους με τους οποίους επικοινωνούμε στα social έχοντας κρατήσει επαφή. Είναι μια καλή ευκαιρία να ξαναπάω στη χώρα, να δω και άλλα μέρη και να μην μείνω μόνο στα γνωστά όπως το Μέξικο Σίτι και το Ακαπούλκο. Έχει πάρα πολλές ομορφιές αυτή η χώρα.
Στα ταξίδια, όπου και αν πηγαίνω, παίρνω πάντα ένα αναμνηστικό. Είτε είναι μια μικρή ελληνική πόλη είτε είναι μια ξένη χώρα σίγουρα θα αγοράσω κάτι. Πέρα από τα κοινά αναμνηστικά φροντίζω να πάρω και πιο ιδιαίτερα. Τα έχω για να θυμάμαι τον τρόπο που τα αγόρασα, πως τα αγόρασα, πως το βρήκα και την ιστορία που έχει από πίσω.
Μεξικό
Κλείνοντας θα αναφέρω ότι το Μεξικό είναι ένας φιλόξενος τόπος. Είχα ακούσει ότι τα πράγματα είναι περίεργα σε σχέση με την ασφάλεια και θα πρέπει να προσέχουμε. Δεν αντιμετώπισα κάτι τέτοιο. Όμως οι Μεξικανοί είναι ένας φιλόξενος, ζεστός και χαμογελαστός λαός. Μου θύμισαν πολύ τους Μεσογειακούς λαούς και κυρίως εμάς τους Έλληνες που τρέχουμε για να βοηθήσουμε και να εξυπηρετήσουμε τους ξένους. Οπότε μόνο τα καλύτερα έχω να θυμάμαι από το συγκεκριμένο ταξίδι.
Ο Δημήτρης Ελιάς είναι ηθοποιός με καταγωγή από την Λήμνο. Από το 2003 ως σήμερα έχει συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις σε έργα του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου. Έχει συνεργαστεί με πολλούς σκηνοθέτες (Β. Παπαχαραλάμπους, Α. Μίγκα, Δ. Σακατζή, Β. Δουμανίδου, Δ. Χατζηθεοδοσίου, Κ. Αθυρίδη, Α. Κατιρτζόγλου, Δ. Καλαιτζίδου, Μ. Κωνσταντινίδου, Β. Τσικάρας, Α. Πανταζούδης κ.ά.). Διδάσκει στα τμήματα υποκριτικής και σκηνοθεσίας του ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ Θεσσαλονίκης, καθώς και στα θεατρικά εργαστήρια της ΧΑΝΘ. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια αρχαίου θεάτρου, υποκριτικής μεθόδου Stanislavski, κινησιολογίας και σκηνοθεσίας. Συμμετείχε επίσης σε τηλεοπτικές, κινηματογραφικές και ραδιοφωνικές παραγωγές, σε παρουσιάσεις βιβλίων και εκδηλώσεων, stand up comedy, video clips καθώς και σε διαφημιστικά σποτ.
