Η Ελένη Αλεξανδροπούλου αφήνει το Μαρόκο με ένα λυχνάρι στα χέρια της
Η Ελένη Αλεξανδροπούλου -γνωστή και ως readmebyeleni- ζει το όνειρό της κάνοντας μόνο όσα τη γεμίζουν ουσιαστικά. Δεν φοβάται τις προκλήσεις και το αποδεικνύει συνεχώς με την πορεία της καριέρας της. Όνειρό της η υποκριτική και η συγγραφή, το πρώτο το κατέκτησε πριν περίπου εφτά χρόνια, ενώ το δεύτερο μπήκε στη ζωή της πριν από έναν μήνα με την έκδοση του παραμυθιού της “Η καρδιά μου πού ανήκει;” από τις εκδόσεις ΝΙΚΑΣ.
Στο FollowGeorge.gr θέλησε να μας “πάρει” μαζί της στο πρώτο σόλο ταξίδι που πραγματοποίησε στο Μαρόκο λίγο πριν την πανδημία. Είναι ταξίδι ζωής για την ίδια; Την κέρδισε αυτή η πολύχρωμη χώρα; Ανακάλυψε το Μαρόκο μέσα από τη δική της ματιά…
Ακούγοντας τη φράση «ταξίδι ζωής», μου έρχονται πολλά ταξίδια στο μυαλό, και σώματος και ψυχής, αφού, σε όποιο μέρος κι αν πάω, σίγουρα γεμίζει και το σώμα μου και η ψυχή μου. Θα περιοριστώ όμως να μιλήσω για το πρώτο μου ταξίδι που πραγματοποίησα ως σόλο traveler, το 2019, στο Μαρόκο. Ένα ταξίδι και όνειρο που κυνηγούσα πέντε χρόνια. Οπλίστηκα με χαλαρή διάθεση και αυτοπεποίθηση για την απόφασή μου να επισκεφτώ επιτέλους αυτή τη χώρα και μπήκα στο αεροπλάνο.
Η Ελένη Αλεξανδροπούλου αφήνει το Μαρόκο με ένα λυχνάρι στα χέρια της
Αυτό που με κέρδισε στο Μαρόκο από την πρώτη στιγμή... δεν το θυμάμαι. Όταν επιθυμείς τόσο πολύ καιρό να πας σ’ έναν προορισμό και έχεις ψάξει τα πάντα για αυτόν και τα έχεις φανταστεί, όταν φτάνεις εκεί, απλά ζεις το όνειρο. Όλα σου μοιάζουν γνώριμα! Η μόνη διαφορά είναι ότι, αντί να τα βλέπεις από φωτογραφίες, πλέον τα ζεις ο ίδιος! Ο ενθουσιασμός ήταν τεράστιος και δεν χόρταινα να ρουφάω εικόνες. Παρ’ όλα αυτά ξεχώρισα τα χρώματα αυτής της χώρας, τα τοπία της και το ότι μέσα σε οχτώ μέρες έζησα και τις τέσσερις εποχές!
Όσο για το τι με παραξένεψε, ήταν αρκετά πράγματα, όπως:
Το Μαρρακές είχε υπερβολικά πολλές γάτες.
Το ψωμί το πουλάνε χύμα, αφού δεν υπάρχουν φούρνοι, οπότε το τρως χωρίς να αναρωτηθείς πόσα χέρια το έχουν πιάσει πριν από σένα. Επίσης είναι άφθονο, καθώς τρώνε πολύ ψωμί.
Η κεντρική πλατεία Τζεμάα ελ Φνα είναι γεμάτη με πλανόδιους και performer, οι οποίοι, αν σε δουν να τους φωτογραφίζεις, σου ζητάνε χρήματα.
Καθώς προχωράς ανάμεσα στους πάγκους του street food, σου την πέφτουν όλοι μαζί, προκειμένου να σε πείσουν να φας στον δικό τους πάγκο. Αυτό είναι πολύ έντονο κι όχι κάτι απλό.
Μέσα στα σουκ έχει πάρα πολλούς πεζούς και μαζί με τους πεζούς πηγαινοέρχονται και άπειρα δίκυκλα και τρίκυκλα.
Στη Μεντίνα της Φεζ, υπάρχουν 9.600 δρομάκια. Κανένας χάρτης δεν σε σώζει, μόνο ένας καλός τοπικός οδηγός.
Τα περισσότερα σπίτια απ’ έξω μοιάζουν με ερείπια και μόλις μπεις μέσα μένεις με το στόμα ανοιχτό, καθώς δεν περιμένεις να δεις κάτι τόσο εντυπωσιακό. Οι Μαροκινοί δεν ενδιαφέρονται να προκαλούν εντύπωση και θαυμασμό, τουλάχιστον στο έξω, για εκείνους η ουσία βρίσκεται μέσα.
Το νότιο Μαρόκο είναι γεμάτο ελαιόδεντρα.
Στο Ουαρζαζάτ υπάρχουν στούντιο κι εκεί έχουν γυριστεί πολλές ταινίες του Hollywood όπως και το Game of Thrones.
Ουαρζαζάτ -Η Ελένη Αλεξανδροπούλου αφήνει το Μαρόκο με ένα λυχνάρι στα χέρια της
Είδα αρκετά πράγματα στο Μαρόκο, δεν υπήρξε χρόνος όμως για να επισκεφτώ την μπλε πόλη και την πλευρά της χώρας που βλέπει στον Ατλαντικό, οπότε, αν ξαναγυρνούσα, θα ήταν σίγουρα για ένα ταξίδι στις ακτές.
Η Ελένη Αλεξανδροπούλου αφήνει το Μαρόκο με ένα λυχνάρι στα χέρια της
Για να είμαι ειλικρινής, είναι ένα ταξίδι από το οποίο αναπολώ τα πάντα, καθώς πρόκειται για μία χώρα με πολλές αντιθέσεις και στα τοπία της και στα χρώματα και στον καιρό. Μία μεγάλη βόλτα στη Σαχάρα με τις καμήλες και η διαμονή σε σκηνή είναι must, όπως και η βόλτα με 4x4, η οποία είναι σαν να βρίσκεσαι σε λούνα παρκ! Αν πας ποτέ στο Μαρόκο, η συμβουλή μου είναι να κάνεις όσο μεγαλύτερο road trip μπορείς και οπωσδήποτε να πας και σε πιο ορεινά μέρη όπως είναι η Κοιλάδα Νταντές, η Οροσειρά Άτλαντα και το Φαράγγι Τόντρα.
Η Ελένη Αλεξανδροπούλου αφήνει το Μαρόκο με ένα λυχνάρι στα χέρια της
Για μένα το Μαρόκο άξιζε, και ήταν ένα ταξίδι εμπειρία ζωής! Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που το αναμνηστικό που επέλεξα να πάρω ήταν ένα λυχνάρι και που γυρνώντας από εκεί η ζωή μου, άρχισε να αλλάζει κατεύθυνση!
Κάποια ταξίδια σε αλλάζουν, ίσως κι όλα τα ταξίδια να σε αλλάζουν, απλά σε ορισμένα η αλλαγή είναι άμεση και πολύ έντονη... Το ερώτημα είναι πόσο ανοιχτός είσαι γι’ αυτήν, ώστε να την καλωσορίσεις!
*Η Ελένη Αλεξανδροπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Όνειρό της ήταν να γίνει ηθοποιός και συγγραφέας. Κυνήγησε και τα δύο, παρόλο που αρχικά ξεκίνησε με διαφορετικές σπουδές κι άλλη καριέρα. Μέσα από το δικό της ταξίδι στην αυτογνωσία και αυτοβελτίωση, πλέον έχει αλλάξει πορεία και εργάζεται ως Ψυχολόγος. Μέσα από το blog και κανάλι της, readmebyeleni.com, έχει στόχο να οδηγήσει τους ανθρώπους στην ανακάλυψη του εαυτού τους. Το βιβλίο «Η καρδιά μου πού ανήκει;» είναι το πρώτο της παραμύθι, το οποίο έχει κερδίσει Β’ Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας στον 10ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδος (Ε.Π.Ο.Κ). Ελπίζει, μέσα από τα βιβλία της κι όσα κάνει, να βοηθήσει τους ανθρώπους να αποκτήσουν και μία άλλη οπτική, που ίσως να μην είχαν σκεφτεί.
