Η Ρόδος του Ονούρ Κατσιούνα
Ο Ονούρ Κατσιούνα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρόδο, έζησε τις πρώτες του ταξιδιωτικές στιγμές ως αεροσυνοδός, μιας και δεν είχε ταξιδέψει εκτός Ελλάδας, με εξαίρεση τον τόπο όπου ζουν οι παππούδες του, τη Σμύρνη. Ζει στο Δουβλίνο και μοιραζόμαστε την ίδια στέγη και το ίδιο πάθος για τη ζωή. Ο “ξεριζωμός” από το νησί που τον “γέννησε” είναι και ο λόγος που κάνει κατάθεση ψυχής στο FollowGeorge.gr.
Λένε πως μόνο όταν φεύγεις μακριά από έναν τόπο αναγνωρίζεις την αξία του. Αυτό, λοιπόν, το κατάλαβα πολύ καλά όταν ξαναβρέθηκα στον τόπο που με γέννησε, μετά από έναν χρόνο γεμάτο άγχος, αναστάτωση και μια ατέρμονη προσπάθεια για εξισορρόπηση της νέας μου ζωής στο Δουβλίνο. Η Ρόδος που άφηνα πίσω αποτελούσε σημείο αναφοράς για όσα έχω καταφέρει μέχρι σήμερα. Το πιο στενάχωρο, όμως, ήταν πως η απομάκρυνση από το… «νησί μου», όπως πάντα την αποκαλώ, έγινε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς... δεν πρόλαβα να καταλάβω καλά καλά για πότε βρέθηκα στο Μιλάνο και από το Μιλάνο στο Δουβλίνο!
Όταν λοιπόν είδα τη ζωή μου στο Δουβλίνο να παίρνει μια ωραία τροπή, ξαφνικά, έπιασα τον εαυτό μου μπροστά από μια οθόνη, να βλέπω για ώρες διάφορα video στο youtube, σχετικά με το σμαραγδένιο μου νησί. Τότε άρχιζα να δακρύζω και να κατεβάζω διάφορες εφαρμογές οι οποίες έδειχναν όποια τοποθεσία επέλεγες, σε ζωντανή μετάδοση. Κάθε φορά πατούσα με αγωνία και όλο μεγαλύτερη συγκίνηση να δω τη γειτονιά μου… τη γειτονιά των φίλων μου… Δεν ήταν λίγες οι φορές που με έπιανε τέτοια νοσταλγία που ήθελα να παρατήσω ό,τι είχα φτιάξει στο Δουβλίνο και να γυρίσω πίσω στο «νησί μου», τη Ρόδο. ‘Όχι! Συγκρατήσου! Κάνε υπομονή! Θα ξαναπάς όταν έρθει η ώρα!» ήταν μερικές από τις σκέψεις που έκανα προκειμένου να μείνω ψύχραιμος και να ισορροπήσω σε αυτή τη νέα καθημερινότητά μου, μακριά από όσα αγαπούσα.
Έτσι και έγινε. Σεπτέμβριος του 2018 πια, φτιάχνω τις βαλίτσες μου για να πάω στη λατρεμένη μου Ρόδο. Με το που κατεβαίνω από το αεροπλάνο, το πρώτο πράγμα που θυμάμαι ότι έκανα ήταν να πάρω μια βαθιά αναπνοή. Λένε πως κάθε συναίσθημα, όταν το βιώνεις, φαίνεται στην ανάσα σου. Πράγματι, σε κάθε εισπνοή μου, ένιωθα όλα εκείνα που μου είχαν λείψει όλον αυτόν τον καιρό που δεν ήμουν εκεί. Σε κάθε εκπνοή, αισθανόμουν όλο και πιο δυνατός, πλήρης και χαρούμενος που βρισκόμουν στον τόπο μου. Ήταν πράγματι κάτι τόσο ξεχωριστό... Δεν έβλεπα την ώρα να δω την οικογένειά μου, τον φίλο μου τον Κανάρη, τον Σπύρο, τον Μηνά, τα παιδιά από την παλιά μου δουλειά και πολλούς άλλους!
Δεν έχασα ούτε λεπτό. Τους είδα όλους και τα πάντα! Κάθε βόλτα που έκανα, κάθε φαγητό που γευόμουν, κάθε αγκαλιά που έδινα... κάθε ένα από αυτά το πραγματοποιούσα με όλο μου το «είναι»! Αχ αυτή η θάλασσα… με έκανε να νιώθω τέτοια ζωντάνια, χαρά και μια συγκίνηση, που θα είναι πάντα χαραγμένη στην ψυχή μου. Το πρωί στο καράβι για την όμορφη Χάλκη με τον πατέρα μου και την Grace, τα απογεύματα στο μπαλκόνι του Κανάρη και τα βράδια για χαλαρές μπύρες με τον Σπύρο σε μια από τις μπυραρίες της γραφικής Ψαροπούλας ή ακόμα και στον όμορφο πεζόδρομο. Κι όμως… όλα μου έδιναν μια άλλη αίσθηση, διαφορετική από ό,τι τις εποχές που ζούσα στη Ρόδο. Η μιζέρια, η κακομοιριά και αυτό το παραπονιάρικο ύφος που είχα αποκτήσει κάποτε είχαν εξαφανιστεί δια μαγείας. Το μόνο που ήθελα ήταν να ζήσω τις ομορφιές αυτού του νησιού στο έπακρο και ευτυχώς νιώθω ότι τα κατάφερα.
Πλέον, το μόνο που με στεναχωρεί κάθε φορά που φεύγω από τη Ρόδο είναι όταν οι κινητήρες του αεροπλάνου ηχούν δυνατά, προκειμένου να σηκωθούν από το χώμα του «νησιού μου». Όμως, αυτή η αποστασιοποίηση με βοήθησε να συνειδητοποιήσω τη σημαντική αξία και τη θέση στην καρδιά που μπορεί να έχει για τον καθένα από εμάς ξεχωριστά ο μοναδικός τόπος του. Ο τόπος όπου έχει τσακωθεί, έχει αγαπήσει και έχει ερωτευτεί… Ο τόπος όπου πάντα θα επιστρέφει.
Για τον Ονούρ, το να ταξιδεύει είναι η ζωή του, η γευσιγνωσία το πάθος του και η μεγάλη του αγάπη το θέατρο. Σχεδιάζει το νέο του επιχειρηματικό βήμα που θα συνδυάζει ταξίδι και γεύσεις. Είναι μέρος της ομάδας του FollowGeorge.gr και συνταξιδιώτης μου.
