Να γιατί η Κέρκυρα μαγεύει την Ανδριανή Βοντετσιάνου
Παραμυθένιες διακοπές ή μια περιπλάνηση στον χρόνο; Μνήμες από παιδικά καλοκαίρια ή όνειρα θερινής νυκτός για κάποιον παράφορο έρωτα κάτω από το φεγγαρόφως; Για τις παραλίες ή για τα μουσεία; Για τις περαντζάδες ή για την κουζίνα;
Η Ανδριανή Βοντετσάνου δεν αντιμετωπίζει διλήμματα όταν έχει να κάνει με το νησί της καρδιάς της. Λέει ναι σε όλα και, απλώς, επιλέγει εκείνα που είναι ικανά να μαγέψουν ακόμα και τον πιο στριφνό, τον πιο αντιποιητικό επισκέπτη…
Πάμε μια βόλτα μαζί της στην πανέμορφη Κέρκυρα; Ναι, για να μυρίσει λίγο καλοκαίρι.
Πριν ακόμα φτάσεις στο νησί, φλερτάροντας με τον αέρα πάνω στο πλοίο, η θέα που αντικρίζεις σε μαυλίζει. Τα ενετικού τύπου κτήρια προμηνύουν για ένα ταξίδι στον χρόνο που σου προσφέρει η Κέρκυρα και σε κάνουν να χαμογελάσεις, αφού ξέρεις ήδη πως θα περάσεις καλά.
Δεν είναι που σε αυτό το νησί πέρασα τις καλύτερες καλοκαιρινές διακοπές ως παιδί: έφαγα σύκα ανεβαίνοντας στη συκιά και έγδαρα τα γόνατά μου, τα μεσημέρια που οι γονείς είχαν παραδοθεί στη θερινή ραστώνη το σκάγαμε κρυφά από το παράθυρο και τρέχαμε μπουλούκι τα παιδιά του χωριού να βρούμε καβούρια στα βραχάκια και να πιάσουμε αχινούς, σε κάθε πανηγύρι ήμασταν πρώτα στον χορό...
Είναι που η Κέρκυρα μπορεί να σου προσφέρει ό,τι θελήσεις, ό,τι σκεφτείς, ό,τι επιθυμήσεις.
Η Κέρκυρα της Ανδριανής Βοντετσάνου
Κοσμοπολίτικα εστιατόρια με φρέσκο ψάρι και δερματόδετα μενού, αλλά και ταβερνάκια πάνω στο κύμα, όπου γεύεσαι τοπική κουζίνα και κόκκινο κρασί από τη Λευκίμμη. Παραλίες που οι φωτογράφοι περιμένουν τους VIP για ένα θρυλικό «ενσταντανέ» αλλά και μικρούς -καλά κρυμμένους- κολπίσκους λίγο πιο δεξιά από τη φημισμένη Παλαιοκαστρίτσα. Εκεί αφήνεις το νερό να αγκαλιάσει το γυμνό σου κορμί γιατί, φυσικά, έχεις ξεχάσει επιμελώς το μαγιό πάνω στα βότσαλα…
Είσαι άνθρωπος των Μουσείων και των Μνημείων; Δεν θα προλάβεις να τα επισκεφτείς όλα! Με δύο Φρούρια, ένα Μεσαιωνικό Κάστρο, 6 Μουσεία (από το Καποδιστριακό όπου θα ξαναζήσεις την ιστορία έως και το Αχίλλειο, όπου θα γεμίσεις απίστευτες εικόνες και ίσως νιώσεις λίγο σαν την πριγκίπισσα Σίσσυ) και αμέτρητα μικρότερα ιστορικά σημεία διάσπαρτα στο νησί, η Κέρκυρα θα σου μείνει αξέχαστη.
Η Κέρκυρα της Ανδριανής Βοντετσάνου
Χμ... είσαι λάτρης της φύσης; Σου έχω καταρράκτες που ακόμα και το καλοκαίρι είναι χάρμα οφθαλμών, των Νυμφών. Εναλλαγές τοπίων, από αλυκές και ορίζοντα ανοικτό όσο μπορεί να αντέξει η ματιά σου έως ένα καταπράσινο δάσος με κυπαρίσσια και αιωνόβιες ελιές, που στον ίσκιο τους καθόντουσαν 300 χρόνια πριν να ξεκουραστούν οι περιπατητές.
Αλλά ξέρεις κάτι; Το καλύτερο που μπορείς να προσφέρεις στον εαυτό σου όταν επισκεφτείς την Κέρκυρα, ως δώρο στην ψυχή και το μυαλό σου, είναι η Μουσική. Με κεφαλαίο Μ. Εκείνη η μουσική που σε κατακλύζει και σε κάνει να χορεύεις στη μέση του δρόμου και να γελάς και να αγκαλιάζεις αγνώστους καταμεσίς στο Λιστόν και ας μην ξέρεις τα βήματα. Κάπου μέσα σου, γίνεσαι ένα και εσύ με τις φιλαρμονικές, τις πολλές και διαφορετικές και όλες ιστορικές, αλλά και τόσο σύγχρονες μπάντες. Με τα πολύχρωμα κοστούμια, τα ψηλά καπέλα, τα όμποε και τα κλαρινέτα, τις τούμπες και τα κρουστά, που απλά σε μαγεύουν...
Η Κέρκυρα της Ανδριανής Βοντετσάνου
Και αν τα κάνεις όλα αυτά και γυρίσεις το νησί από τον Βορρά έως τον Νότο, κράτα και μία μέρα για να χαθείς. Όπως ακριβώς σου το λέω. Για να χαθείς. Στον τόπο και τον χρόνο. Στην παλιά πόλη της Κέρκυρας. Στα πλακόστρωτα καντούνια, κοιτώντας τα κλειστά τα “σκούρα” που πίσω από τις γρύλιες κρύβεται η σινιορίνα περιμένοντας να της χαρίσει μια καντάδα ο “μορόζος” της. Κάτω από τα ενετικά “βόλτα”, όπου στο φως του φεγγαριού δόθηκαν φιλιά γεμάτα πάθος και υποσχέσεις αιώνιας αγάπης.
Η Κέρκυρα της Ανδριανής Βοντετσάνου
Και να θυμάσαι, φεύγοντας, να περάσεις από τον Άγιο. Τον Άγιό μας. Ακόμα και να μην πιστεύεις, να πας στον Άγιο Σπυρίδωνα, να δεις. Τι; Μα εκείνη την ευλάβεια που έχει ποτίσει τον χώρο, γιατί με τα χρόνια έγινε και αυτή απτή. Εκείνη τη γιαγιά με την μαντίλα στο κεφάλι που ζητάει η χάρη Του να προστατεύει τα παιδιά και τα εγγόνια της, μα και εκείνον τον προσκυνητή που ήρθε από ξένη χώρα ίσα-ίσα για να ανάψει ένα κερί. Πήγαινε και ας μην πιστεύεις...
Και να σου πω κάτι; Σε ζηλεύω. Σε ζηλεύω που θα πας στο νησί μου και εγώ δεν θα είμαι εκεί. Ίσως όμως και να βρεθούμε κάποια στιγμή γιατί είναι σίγουρο πως, αν πας, θα το αγαπήσεις και θα ξαπανάς. Γιατί την Κέρκυρα δεν τη χορταίνεις σε μια φορά. Ίσως ούτε και σε μια ζωή.
“ενσταντανέ” = φωτογραφικό στιγμιότυπο
“σκούρα” = τα παντζούρια
“μορόζος” = ο αγαπητικός
“βόλτα” = οι καμάρες των κτηρίων
Γνώρισε την Κέρκυρα μέσα από τα μάτια της Ρένας Βλαχοπούλου εδώ.
