Πέντε ταινίες για να δεις στο ταξίδι σου και όχι μόνο

Στα μεγάλα ταξίδια, αεροπορικά, με τρένο ή με καράβι, σύμμαχος του ταξιδιώτη είναι, συνήθως, η τέχνη. Βιβλία, ταινίες, μουσική τίθενται στην υπηρεσία του επίδοξου εξερευνητή και του κρατούν την καλύτερη παρέα μέχρι να φτάσει στον προορισμό του ή επιστρέφοντας από αυτόν.

Το τι θα ακούσεις στα ακουστικά σου ή τι κείμενα θα διαβάσεις δεν απασχολεί το παρόν άρθρο. Εδώ θα μιλήσουμε για πέντε ταινίες που πρέπει να τις δεις είτε ενώ ταξιδεύεις είτε όχι. Ειδικά, όμως, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σου, θα ομορφύνουν κι άλλο την περιπέτειά σου ή, αν ταξιδεύεις με χαλασμένη διάθεση, θα στην ανεβάσουν -έστω, για να είμαι δίκαιος, θα σε παρασύρουν, θα σε κάνουν να ξεχαστείς.

Μπορείς να τις κατεβάσεις -εχμ, νόμιμα, ναι;-, μπορείς να τις δεις μέσω Netflix (όχι αν είσαι σε πτήση, όμως) και, αν έχεις τύχη ή είσαι large, μπορείς να τις απολαύσεις ως παροχή της αεροπορικής σου και, μάλιστα, να έχεις τη δυνατότητα επιλογής μέσα από μια πλούσια ταινιοθήκη.

Ταινία Νούμερο Ένα: Κράμερ Εναντίον Κράμερ, του Ρ. Μπέντον, 1979

Οσκαρική, κλασική. Το αμερικάνικο σινεμά στα καλύτερά του, με ένα σενάριο απλό, καθώς και μεστές ερμηνείες και βάθος θέματος, ώστε η ταινία απογειώνεται. Ο Ντάστιν Χόφμαν και η Μέριλ Στριπ υποδύονται ένα ζευγάρι που χωρίζει, με τη φυγή της γυναίκας, ενώ στη μέση υπάρχει και ένα παιδί -αυτό το πανέμορφο, ξανθό αγόρι, που είναι μάλλον φυσικό ταλέντο στην υποκριτική, θα σε συγκινήσει απόλυτα.

Fun Fact: Σαράντα χρόνια μετά την πρεμιέρα της στις αίθουσες και μόλις πριν λίγο καιρό, έκανε την εμφάνισή της μια άλλη ταινία, που χαρακτηρίστηκε ως το “Κράμερ Εναντίον Κράμερ” της εποχής μας. Ο λόγος για την πολυσυζητημένη Ιστορία Γάμου που είδαμε μέσω του Netflix, με τη Σκάρλετ Γιόχανσον και τον Άνταμ Ντράιβερ να παίρνουν επάξια τη σκυτάλη από τους Στριπ-Χόφμαν. Η ταινία αυτή, κομμένη και ραμμένη στα δύσκολα μέτρα της εποχής μας, δεν διακρίθηκε τυχαία και στα βραβεία και στις καρδιές των θεατών. Γάμος, έρωτας, μητρότητα, πατρότητα, ρουτίνα, διαζύγιο. Καμιά φορά, με τα πιο απλά υλικά μπορείς να κάνεις αριστουργήματα. Όπως, εν προκειμένω, ο παραγωγός και σκηνοθέτης Νόα Μπάουμπακ.

Ταινία Νούμερο Δύο:

The Holiday, της Ν. Μέγιερς, 2006

Όταν μιλάμε για κομεντί, συχνά τις υποτιμούμε, τις θεωρούμε “χαζοταινίες” και δεν τις συγκαταλέγουμε στις σημαντικές. Η συγκεκριμένη αποτελεί για κάποιους κανόνα, για το FollowGeorge εξαίρεση αυτής της θεωρίας. Κατ’ αρχάς παίζει ο Τζουντ Λο, η Κάμερον Ντίαζ και η Κέτι Γουίνσλετ, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα. Γέλιο, συγκίνηση, ζεστασιά στην καρδιά και ό,τι πρέπει για χριστουγεννιάτικες αποδράσεις, καθώς η ταινία διαδραματίζεται κάποια χιονισμένα Χριστούγεννα που άλλαξαν για πάντα τη ζωή δύο φιλενάδων.

Ταινία Νούμερο Τρία: Η Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού, του Μ. Γκοντρί, 2004

Θα με πεις προκατειλημμένο με την Κέτι Γουίνσλετ και θα έχεις και δίκιο. Τι να κάνω, όμως, που η κοπέλα έχει παίξει σε ταινιάρες. Αγαπητέ αναγνώστη, αν δεν έχεις δει αυτήν την ταινία, την Αιώνια Λιακάδα, σταμάτα ό,τι κάνεις και δες την. Δεν με ενδιαφέρει αν θα το κάνεις σε υποβρύχιο, ελικόπτερο ή αερόστατο: δες την και από τον καναπέ σου, θα σε ταξιδέψει από μόνη της. Ο Τζιμ Κάρεϋ δεν είναι απλώς καλός κωμικός -είναι καλός, πολύ καλός, ηθοποιός. Θέμα της ταινίας, ο έρωτας. Όμως μη βιάζεσαι... οι εκπλήξεις και το “χάσιμο” που σε περιμένει όταν θα τη δεις θα σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό, ακόμα και τώρα, που έχουν πια περάσει δεκαέξι ολόκληρα χρόνια από την πρεμιέρα της, η οποία δίχασε το ελληνικό, τουλάχιστον, κοινό.

Ταινία Νούμερο Τέσσερα: Julieta, του Π. Αλμοδοβάρ, 2016

Ο Αλμοδοβάρ, ο σκηνοθέτης των χρωμάτων και του πάθους, που έχει υμνήσει όσο ελάχιστοι τη Γυναίκα, σε όλες της τις εκδοχές, δεν χρειάζεται συστάσεις. Η Julieta του είναι ιδανική για να μυήσει κάποιον άσχετο στον κόσμο του, είναι ικανή να τον κάνει να πιάσει σερί τις ταινίες του κορυφαίου Ισπανού και να τις δει όλες σε λίγες μέρες. Είναι όμως και η ταινία που έκανε τους ορκισμένους φαν του να τον λατρέψουν οριστικά. Η Χουλιέτα έχει να δει την κόρη της δώδεκα χρόνια και ο Πέδρο, για να υφάνει την ιστορία του, εμπνέεται από τη Νομπελίστα συγγραφέα Αλίς Μονρό και, συγκεκριμένα, τρία διηγήματά της. Θεϊκά καρέ, ερμηνείες πολύ υψηλού επιπέδου, σινεμά αχνιστό και πεντανόστιμο με τα όλα του. Αν φοβάσαι τα αεροπλάνα, με αυτό το έπος θα τα ξεφοβηθείς...

Ταινία Νούμερο Πέντε: Η ζωή είναι ωραία, του Ρ, Μπενίνι, 1997

Αυτή η ταινία θα μπορούσε να φιγουράρει σε κάθε υποθετική λίστα για ταινίες που θα μπορούσε να “σκαρώσει” κανείς: οι πιο σημαντικές ταινίες, οι πιο συγκινητικές, οι “άχαστες”, ταινίες για να δείξεις στα παιδιά σου και λοιπά, και λοιπά... Αν δεν τη γνωρίζεις, σταμάτα να διαβάζεις FollowGeorge.gr, το σενάριο έχει ως εξής: Ένας Ιταλοεβραίος προσπαθεί να πείσει τον πεντάχρονο γιο του ότι ο εγκλεισμός τους σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης δεν είναι παρά μέρος ενός παιχνιδιού με σκληρούς όρους και έπαθλο ένα αληθινό τανκ. Τι άλλο θες;

Fact 1: Το ότι τις έχεις ξαναδεί δεν αποτελεί σοβαρή δικαιολογία. Καρμπονάρα μια φορά τρως στη ζωή σου;

Fact 2: Εκατοντάδες, χιλιάδες ταινίες θα μπορούσαν να αποτελούν μία από τις πέντε αυτής της λίστας. Αυτές οι πέντε, όμως, πίστεψέ με, δεν θα μπορούσαν να λείπουν από αυτήν.