Τα Τρίκαλα είναι ο τόπος όπου πάντα θα επιστρέφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας
Γεννημένος στην Αθήνα με καταγωγή από τα Τρίκαλα, ο Κωνσταντίνος Μανίκας μιλάει για τη Θεσσαλική πόλη που -αν και δεν είναι η γενέτειρά του- κουβαλάει πάντα μέσα του σαν φυλαχτό. Τα Τρίκαλα δεν είναι μόνο ένας υπερσύγχρονος δήμος με πρωτιές σε τεχνολογία και υποδομές, αλλά και ένας τόπος που ευωδιάζει από αρώματα της φύσης και της παράδοσης. Στο FollowGeorge.gr, ο Κώστας, όπως τον φωνάζουν οι δικοί του άνθρωποι, μοιράζεται τη δική του προσωπική εμπειρία από τη δεύτερη πατρίδα του.
Τρίκαλα. Μια πόλη, να τη ζεις!
Αναρωτιόμαστε, καμιά φορά, γιατί επιμένουμε να γυρίζουμε στον "τόπο του εγκλήματος"; Τι μας σπρώχνει στην αγκαλιά όσων αρνηθήκαμε για να γίνουμε δέσμιοι του αστικού καθωσπρεπισμού και μιας ασθμαίνουσας ευδαιμονίας;
Δεν γεννήθηκα στα Τρίκαλα, ούτε μεγάλωσα εκεί. Δεν έπαψα όμως να συλλέγω κάθε χρόνο εμπειρίες από τον τόπο καταγωγής μου. Στην αρχή ανελλιπώς, καλοκαιρινές, πασχαλιάτικες και χριστουγεννιάτικες. Στην πορεία αραίωσαν, αλλά δεν εξαλείφθηκαν. Το αόρατο νήμα της συνοχής, της συνέχειας, με τραβούσε εκεί από όπου ξεκίνησαν όλα.
Κεντρική Γέφυρα, Τρίκαλα
Μέχρι και σήμερα, η γοητεία του τόπου μου δεν με “πνίγει” μόνο με το συναίσθημα. Ενεργοποιεί ταυτόχρονα όλες τις αισθήσεις στο έπακρο. Οι μυρωδιές από τη φρεσκοκομμένη αγριάδα και την ανθισμένη αμυγδαλιά. Η γεύση από το φρεσκοφτιαγμένο κρασί, το τσίπουρο και τις χειροποίητες πίτες και το ζυμωτό ψωμί που μόλις έβγαλε από τον ξυλόφουρνο η γιαγιά. Οι βόλτες στην όχθη του ποταμού με την ακοή να πλέει πάνω στην αργόσυρτη μελωδία του νερού. Να ατενίζεις την κορυφή του κόσμου μέσα από το ελατοδάσος. Τα ακροδάχτυλα να αγγίζουν το χώμα και τους κορμούς των δέντρων με σεβασμό.
Οι περισσότεροι ανακάλυψαν τα Τρίκαλα τα τελευταία χρόνια. Μια πόλη–πρότυπο. Πρωτοπόρος στις τεχνολογικές εξελίξεις και την ψηφιακή αναβάθμιση. Ένας τόπος όπου η περιβαλλοντική συνείδηση δεν είναι κενός λόγος, όπου το ποδήλατο είναι μέρος της καθημερινότητας κι όχι πρόσκαιρη άσκηση, όπου η καθαριότητα και η ευγένεια αποτελούν αδιαπραγμάτευτη συνθήκη κοινωνικής ισορροπίας.
Όλα αυτά και πολλά ακόμα δίνουν στην πόλη μια πινελιά εκσυγχρονισμού και υπέρβασης του χθες που σπάνια συναντάς στην Ελλάδα. Όμως για όσους ζήσαμε αυτή τη σταδιακή ανοδική πορεία της, η ουσία που σε κρατά δέσμιό της δεν βρίσκεται στις σύγχρονες ευκολίες, όσο κι αν εμπλουτίζουν τη ζωή σου με ποιοτικά χαρακτηριστικά που θυμίζουν ζηλευτή βορειοευρωπαϊκή πρωτεύουσα.
Η πηγή της αγάπης σου για τα Τρίκαλα ήταν, είναι και θα είναι η γαλήνη, η καλοσύνη και το φιλότιμο στα βλέμματα των ανθρώπων τους. Ήταν, είναι και θα είναι η απεραντοσύνη του κάμπου που γεννοβολά κάθε χρόνο τους σπόρους της γης. Ήταν, είναι και θα είναι το χαμόγελο της γιαγιάς που ενώνονταν με το δικό μας καθώς πλησιάζαμε με το αυτοκίνητο στο φτωχικό της, και το δάκρυ της που έσταζε όπως και το δικό μας, σε κάθε αποχαιρετισμό.
Φρούριο, Τρίκαλα
Και τώρα που δεν είναι πια δίπλα μας να μας συμβουλεύει και να μας συμπαραστέκεται, θα γυρίζω στα ίδια μέρη για να παίρνω δύναμη. Να πίνω τον καφέ μου στο Φρούριο παρακολουθώντας τον ουρανό να χρωματίζεται με διαφορετικές θεϊκές μπογιές. Να τριγυρνώ στα σοκάκια των Βαρουσίων, ανάμεσα σε εκκλησιές και ανακαινισμένα κονάκια. Να προσεγγίζω τα Μετέωρα κι η επιβλητικότητα να μεταφέρει την ψυχή στο ύψος που της αρμόζει.
Πάντα θα ξαναγυρίζω στα Τρίκαλα. Ποιος ξέρει, ίσως κάποια στιγμή να μη χρειαστεί να τα αποχαιρετίσω. Να παραμείνω στην πόλη που μου θυμίζει την Αθήνα, εξίσου όσο με κάνει να την ξεχνάω. Με το υπαίθριο θέατρό της να φέρνει στον νου τον Λυκαβηττό. Με την Πλάκα να ξεφυτρώνει περιδιαβαίνοντας του πεζόδρομους με τις παραδοσιακές ταβέρνες. Με τα αρχαία της να σε κάνουν να αναπολείς την αρχαία αγορά. Με τις τεράστιες ευθείες με τα πλατιά πεζοδρόμια να μνημονεύουν την Πανεπιστημίου.
Τα Τρίκαλα είναι μια πόλη για να τη ζεις και να σε ζει. Για να τη χαίρεσαι και να σε χαροποιεί. Όποιος της έδωσε την ευκαιρία να τον ταξιδέψει στη μοναδικότητα της ιστορίας, του πολιτισμού, της ποιότητας ζωής, της γνησιότητάς της, έμεινε δεμένος με την ανεπανάληπτη αλήθεια της.
Ο Κωνσταντίνος Μανίκας είναι σύμβουλος επιχειρήσεων και συγγραφέας. Κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του "Το Τρίτο Λάθος" (2021) και "Στην Ψυχή του Ηγεμόνα" (2016), από τις εκδόσεις Ιωλκός. Συνδιαχειρίζεται τον ιστότοπο άποψης lastpoint.gr, ενώ δημιούργησε και τον πολιτιστικό ιστότοπο culturepoint.gr. Διατηρεί εκπομπή σε διαδικτυακό ραδιόφωνο.
